'In de wijk' met Anke Henzen
Onze medewerkers in de wijkverpleging, huishouding en dagbesteding ondersteunen (met name) ouderen in hun dagelijks leven, waardoor thuiswonen langer mogelijk blijft. In 'In de wijk' nemen zij u mee in hun dankbare werk. Anke Henzen werkt 12,5 jaar bij Stichting Samen zorgen. Ze begon in de wijkverpleging, werkte op locatie Liefkenshoek en is nu medewerker welzijn op de dagbesteding in De Loohof in Zetten. Hoe ziet een dag op de dagbesteding er eigenlijk uit? Anke vertelt:
“Op de dagbesteding in Zetten bieden we mensen met een vorm van dementie een zinvolle besteding van de dag. Vandaag ben ik samen met mijn collega Liesbeth Willemsen. We hebben al voorbereid: de koffie en thee staan klaar. Ik gun iedereen een leuke, gezellige en fijne dag en wil dat iedereen zich welkom voelt. Rond 10.00 uur komen de eerste cliënten binnenlopen: gezellig! Ik geef ze een warm welkom. De dag starten we ook vandaag weer samen: de krant komt op tafel, we lezen wat het nieuws ons brengt en praten er met elkaar over. Na de koffie vinden we het tijd voor wat actie. Ieder geeft aan waar hij of zij zin in heeft: een spel, een puzzel, een wandeling en ‘even niets’. De wensen wisselen nogal, dus we splitsen op in kleine groepjes.
Tegen 12.00 uur beginnen we honger te krijgen en dekken we met elkaar de tafel. We starten met tomatensoep en daarna boerenkool met worst, voor degenen die dat niet lekker vinden hebben we andijvie met aardappelpuree en een gehaktbal. We sluiten af met een toetje met slagroom. Na het eten rusten we uit; een aantal mensen doet een dutje in een luie stoel, anderen gaan puzzelen of handwerken of maken een praatje. Na een uurtje rusten gaan we aan de koffie of thee met een lekker koekje erbij. Een deel van de aanwezigen wil na de koffie graag in de rusthoek blijven, dat kan natuurlijk. Ik hoor meneer Frederiks vertellen over zijn herinnering aan zijn vader, die ook regelmatig in een luie stoel zat. Vaak met een sigaartje erbij. Dit zorgt voor een mooi gesprek tussen een aantal cliënten, over herinneringen aan hun ouders. Ik zie bij een aantal een traantje weggepinkt worden. Kippenvel.
De middag vliegt voorbij, het is 16.00 uur en de vrijwillige chauffeurs komen de mensen alweer ophalen. Bij het uitzwaaien vertellen de cliënten me dat ze een fijne dag hebben gehad en ik krijg de vraag wanneer ik er weer ben. Nou, dat maakt mijn dag helemaal af hoor! Nadat Liesbeth en ik hebben opgeruimd en afgesloten rijd ik met een goed gevoel terug naar huis."
Aanvullend vertelt Anke:
"Ik vind het belangrijk dat mensen het naar hun zin hebben, zich veilig, gehoord en gezien voelen. Zij mogen er zijn. Ik praat er vaak over met de cliënten, fijn dat ze mij daarin vertrouwen. Ze vertellen me dat niet alles meer vanzelfsprekend is; ze zijn zich bewust dat ze dingen vergeten. Je kwetsbaar opstellen en geconfronteerd worden met dat wat niet meer vanzelfsprekend is is moeilijk. Het betrokken zijn bij zo’n proces is intensief, maar ook mooi. En wát voelt het goed dat ik deel mag uitmaken van dat proces. Voor mij elke keer opnieuw ook een leerproces. Ik haal mijn energie uit het contact met mensen, hun blijheid en kwetsbaarheid. Ook de - heel belangrijke - contacten met de mantelzorger(s) en familie geven mij energie. Het sparren met collega’s en de samenwerking met hen houden mij scherp, mede daardoor vind ik mijn werk zo leuk!
Mijn motto is dan ook: Er zijn….voor een ieder. Met elkaar en voor elkaar…."
Om privacyredenen is de cliëntnaam fictief.
- Dit nieuwsbericht delen
Terug naar nieuwsoverzicht