'In de wijk' met Jolanda Akkerman

Jolanda AkkermanOnze medewerkers in de wijkverpleging, huishouding en dagbesteding ondersteunen met name ouderen in hun dagelijks leven, waardoor thuiswonen langer mogelijk blijft. In 'In de wijk' neemt een van onze medewerkers u mee in zijn of haar dankbare werk. Aan Jolanda Akkerman de eer om af te trappen. Jolanda werkt al 22 jaar als verzorgende IG in de wijkverpleging bij Stichting Samen Zorgen: "Ik heb al veel meegemaakt en toch blijft iedere dag bijzonder. Het werken in de wijk wordt door mij gedaan met een lach en traan."

Jolanda: “Al 22 jaar werk ik (vooral) op Hofstaete in Herveld. Ik weet iedereen te wonen, veel mensen komen uit het dorp. Sommigen kennen mij al van baby af aan, dat vind ik heel bijzonder. Dit zorgt voor een bijzondere band, iets waar ik trots op ben. Mensen noemen mij ook wel ‘het gezicht van Hofstaete’ of ‘de zuster op de fiets’. Als eerste ga ik vandaag naar mevrouw Jansen, ik bel aan en hang mijn jas op aan het huisnummerbordje. Ik doe dat altijd, het is zo’n beetje mijn handelsmerk geworden; bewoners van Hofstaete zien direct dat ik er ben. Mevrouw Jansen en ik kennen elkaar goed en dat is voor ons beide fijn. Zo weet mevrouw dat ik handig ben in het verzetten van de klok, dus op haar vraag of ik dat voor haar wil doen doe ik dat natuurlijk graag. Na mevrouw verzorgd te hebben ga ik verder naar de andere cliënten die ik deze dag mag ondersteunen. Per dag kom ik bij ongeveer acht tot tien mensen thuis.”

In 22 jaar maak je veel mee: “Een cliënt vroeg mij haar te verzorgen zodra ze kwam te overlijden. Ik voelde mij vereerd en heb haar mogen begeleiden tot zij in de nacht haar laatste adem uitblies. Samen met haar dochters heb ik haar verzorgd, dat was zo liefdevol om te mogen doen. Kenmerkend voor ons team wijkverpleging is dat een collega zonder vragen mijn ochtenddienst overnam. Die collegialiteit is bijzonder en heel waardevol.

Ik heb al veel meegemaakt in de wijk en toch blijft iedere dag bijzonder. Het werken in de wijk wordt door mij gedaan met een lach en traan, maar aan stoppen denk ik nog niet.

De cliëntnamen in dit artikel zijn fictief.