Trots op onze vrijwilliger: Ans van Benten-Beijer
Bij Stichting Samen Zorgen zijn ruim 200 vrijwilligers actief. Eén van hen is Ans van Benten-Beijer (79 jaar). Ze is sinds 2016 vrijwilligster in Andalhof.
Ans is in 2016 samen met haar man vanuit Zetten naar Herveld verhuisd; ze kwamen vlak naast De Hoge Hof wonen. Helaas overleed haar man niet lang daarna. Omdat Ans graag onder de mensen wilde zijn en ook iets voor een ander wilde betekenen, heeft ze de stoute schoenen aangetrokken en is ze De Hoge Hof binnengelopen met de vraag of er vrijwilligers nodig waren. De gastvrouw van dienst gaf aan dat ze van harte welkom was, ze kon zelfs diezelfde avond nog beginnen als pleinvrijwilliger. Zo gezegd zo gedaan en sinds die dag is Ans vrijwilligster gebleven bij Stichting Samen Zorgen. Ans vertelt: “Op het Hofplein was ik altijd te vinden, ik hielp mee met de bingo, de maaltijden, feestavonden. Ik liep mee met de wandelgroep en als het nodig was hielp ik bij een kerkdienst of met het bloemschikken. Dat waren mooie tijden!”
“Toen De Hoge Hof ging sluiten ben ik meegegaan naar het nieuwe gebouw, Andalhof. Hier ben ik o.a. actief geworden in de buurtkamer op de eerste verdieping. Naast het meehelpen bij het koor op donderdagmiddag en het zingen op zondagmiddag, ondersteun ik dagelijks bij de middagmaaltijd. Mijn taken zijn: tafels dekken, uitserveren en opruimen en natuurlijk het belangrijkste: het contact met de bewoners.”
“Dat is het fijnste!” zegt Ans glunderend. “Ik geniet van het contact met de bewoners en ik voel me dan als een vis in het water!”
“Omgaan met ouderen heeft me altijd getrokken; ik ben 32 jaar actief geweest als voorzitter en penningmeester bij de bejaardensoos in Kesteren. Ook was ik in loondienst bij de stichting maatschappelijke dienstverlening in Kesteren (de toenmalige PCMD), ik deed poetswerk bij ouderen thuis, daarna heb ik een opleiding gedaan tot helpende en kon ik ook de persoonlijke verzorging doen. Dit heb ik tot mijn 63e gedaan, toen moest ik helaas om gezondheidsredenen stoppen.” Ans: ‘Ik ben het liefst op de achtergrond aanwezig. Maar als ik me thuis voel, durf ik veel meer. Zo heb ik laatst, toen de andere vrijwilligers van de zangactiviteit op vakantie waren, in m’n eentje met de ouderen a capella gezongen. Dat was mooi om te doen!” Tenslotte: “Ik hoop nog heel lang vrijwilliger te blijven als mijn gezondheid het toelaat. Ik ben een gelukkig mens als ik anderen kan helpen.”
- Dit nieuwsbericht delen
Terug naar nieuwsoverzicht